« »
 
[]« 1 redituarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 072b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDITUARIUS1
1. REDITUARIUS, Reddituarius, Emphyteota vel alius quivis vectigali obnoxius, qui certos census annuos domino pendit. Literæ Guntheri Præpositi Eccl. Mogunt. ann. 1402. tom. 2. Rer. Mogunt. pag. 886 :
Dicte nostre Prepositure Reddituariis, censuariis, pensionariis, arrendatoribus, decimatoribus, colonis, incolis et subditis... injungimus et [] mandamus, quatenus prefato D. Ottoni, tamquam nostro et dicte Prepositure nostre Cellerario... de hujusmodi Cellerarie officio, fructibus, redditibus, proventibus, juribus, pertinentiis, obventionibus, subventionibus et emolumentis quibuscumque, prout ad vos et vestrum quemlibet pertinet, integre et libere et cum effectu respondeatis.
Decretum Alphonsi Regis Aragon. ann. 1442. tom. 3. Concil. Hispan. pag. 671 :
Nos enim vobis dicto venerabili Episcopo collectori prædicto vestrisque subcollectoribus in præmissis omnibus..... plenum posse committimus..... mandantes universis et singulis colonis, inquilinis, censuariis, Redituariis et aliis quibuscumque, ad quos spectet, quatenus de omnibus et singulis fructibus, reditibus et proventibus supradictis vobis dicto generali collectori, seu substitutis a vobis et nemini alteri respondeant.
Vide Redditarii, Reddituarius et Renterius.