« »
 
[]« 2 redituarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 072c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDITUARIUS2
2. REDITUARIUS, Cui Vectigal debetur, Gall. Rentier. Chronicon S. Bertini tom. 6. Ampl. Collect. Marten. col. 620 :
Ex qua pecunia creditorum esuriem mitigavit, et deinceps statum suæ Ecclesiæ ad plenum cognovit, secundum quem sic se in expensis pensionibusque regulavit, ut et Redituarii sua spe minime frustrarentur, et suus Conventus absque murmure aleretur.