« Redorsare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 073b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDORSARE
REDORSARE, Tergo chartæ inscribere, Gall. Endosser. Statuta secunda Roberti I. Regis
Scotiæ cap. 16. § 5 :
Et fiat collatio seu computatio 15. dierum a die captionis terrarum in manu Regis, Redorsata a retro brevis, seu in dorso illius retornati a Ballivio missi ad Regem.Vide Indorsare.
Redorsare, Johanni de Janua,
Retro et a posteriori dorsum scindere ; unde dicitur:
Equus Redorsatus est a posteriori.Ugutio :
Equus Redorsatus a posteriori parte, edorsatus ab anteriori, unde solet dici, Trossulam illam, vel capam foricatam super equum edorsatum.Epistola Conradi Hildeshemensis electi apud Arnoldum Lubecensem lib. 4. cap. 19 :
In eadem civitateIn Consuetudine Monstroliensi art. 42. fit mentio arborum, quæ stant, pour rados des maisons, hoc est, ad dorsum ædium plantantur, ut a ventis eas defendant, vel ornatus gratia, ut dicitur in Glossario juris Gallici : quod consule.(Neapolitana)est equus æreus, magicis incantationibus a Virgilio sic compositus, ut ipso integro permanente, nullus equus possit Redorsari, cum tamen de vitio naturali sit illi terræ proprium, ut ante equi illius compositionem, et post ejusdem equi quantulamcumque corruptionem nullus equus sine dorsi fractura possit equitem aliquandiu vehere.
P. , 1766.
◊ Nostris Seoir à
Redos, retro dorsum sedere sonat. Guignev. in Peregr. hum. gen. MS. : Sur li à Redos se seoientDeus autres vielles, qui estoientBien tant ou plus espoentablesEt horribles et redoutables.