« »
 
[]« Reemere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 074c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REEMERE
REEMERE, Reemtio, Idem quod Redimere et Redemtio, de quibus supra in Rachetum. Diploma Alberti Imperat. ann. 1300. apud Ludewig. tom. 5. Reliq. MSS. pag. 439 :
Cum.... illustris Wenceslaus Rex Bohemiæ, princeps et frater noster dilectus, tanquam verus heres dicti Ottocari, oppidum et castrum Reemerit, absolverit seu redemerit memorata : nos dictam Reemtionem, absolutionem seu redemtionem ratam et gratam habentes cum auctoritate præsentium confirmamus.
Adde tom. 7. pag. 57. et vide Redemptio 2.