« Reffare » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 078b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REFFARE
REFFARE, Rapere, ex Saxon. reafian, i. rapere, spoliare, unde reafung, rapina ; ex reaf,
vestis et spolium, hinc robare, nostris, Rober, Desrober, de eo qui vestem
seu robam rapit. Vide Rauba. Lex Salica tit. 29. § 6 :
Si quis messem alienam per furtum metere, aut Reffare præsumpserit, 500. denarios, qui faciunt sol. 65. culpabilis judicetur.Codex Guelferbyt. MS. præfert Repare : quod ferri potest a Saxonico repen, Vellere, pro quo superiores Germani Reuffen et Rauffen usurpant, Eccardo teste in hunc titulum, qui est 27. Pactus legis Salicæ. Leges Henrici I. Regis Angl. cap. 83 :
Si quis mortuum Refabit armis aut vestibus, etc.Vide Reeroof.