« 2 regnum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 096c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REGNUM2
2. REGNUM, pro Imperium, in Charta 55. et aliis, apud Goldastum. Vicissim
Imperium pro Regnum, in veteri Charta apud Perardum in Burgundicis pag. 23.
Vide Mabillon. Diplom. pag. 195.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Regnum, nude per excellentiam dicitur Regnum Neapolitanum apud Jurisconsultos præsertim
Italos ; hinc apud nostros Cheval du Regne, pro Equo Neapolitano, Coursier de
Naples. Vide Brencmannum in Dissertatione 1. de Rep. Amalphitana pag. 17. et
Baile tom. 1. des Reponses aux Questions d'un Provincialcap. 15. pag. 103. edit. in-8. Occurrit in Annal. Fuldens. part. 5. ad ann. 885.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Regnum Angliæ, quando primum ab exteris nationibus Regnum dici cœperit, docet Elmhamus in
Vita Henrici V. Regis Angl. cap. 35. his verbis : In hoc eciam Concilio(Constantiensi)Anglia nomen nacionis sive Regni, quod ante hæc tempora, livore præpediente, apud alienigenas consequi non valebat, de cetero perpetuis temporibus duraturum, mediante industria ejusdem Principis, est sortita.
P. , 1766.
Regnum Apostolicum, Sedes Romana. Charta Otton. imper. ann. 962. inter Cens. eccl. Rom. : Et ut ille qui ad hoc sanctum atque Apostolicum Regnum eligitur nemine consentiente consecratus fiat pontifex.