« »
 
[]« 3 regnum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 097a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REGNUM3
3. REGNUM, pro Ducatu, seu provincia Ducis, in Lege Alaman. cap. 35. § 1. Lex Bajwar. tit. 2. cap. 10. § 1 :
Si quis filius Ducis tam superbus vel stultus fuerit, ut patrem suum deshonestare voluerit,.... vel Regnum ejus auferre ab eo.
Decreta Tassilonis Ducis Bajwariæ apud Canisium et alios :
In anno 22. Regni religiosissimi Ducis Tassilonis gentis Bajwariorum, etc.
Fragmentum Historiæ Aquitan. ubi de Duce Engolismensi, apud Duchesnium tom. 4. pag. 82 :
Regulares abbates et monachos maximo affectu amoris amplectebatur, et consilio eorum utilitatem Regni administrare curabat.
Vide Rex, Dux, Comes.
P. Carpentier, 1766.
Vide Coint. in Annal. eccl. Franc. tom. 1. ad ann. 553. num. 10. Hevin. ad Arest. parlam. Brit. in Addit. tom. 1. pag. 365. tom. 2. pag. 78. et Tract. novum diplom. tom. 4. pag. 539.
P. Carpentier, 1766.
Regne vero inter jura, quæ ratione feudorum percipiuntur, recenset Charta Ingerr. episc. Camerac. ann. 1281. ex Tabul. Capit. ejusd. eccl. :
En manoirs, en prés, en terres, en iawes, en rentes, en capons, en cens, en Regnes, en reliés, en signerie, en justice et en quecumque autres choses.