« »
 
[]« Rehalto » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 102c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REHALTO
REHALTO, in Charta Rainaldi Episcopi Noviomensis ann. 1177. Vide in Groinum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sunt autem Rehalto et Rehauto, Spicæ non omnino trituratæ, minora stramina, paleæ leviores, quæ rastello aut ventilatione a frumento separantur, Gall. Hauton et Aulton. Charta Philippi Flandriæ Comitis ann. 1169. e Tabulario Compendiensi :
Rehaltonem non debet habere nisi nutrituram porcorum Ecclesiæ habuerit.
Literæ Curiæ Ambian. ann. 1244. ex eodem Tabulario :
Arnulphus major de Herces et uxor ejus recognoverunt se vendidisse Abbati et Conventui Compend. totum carionem, totum pastum, totum hautonem, totum Rehautonem, etc.
Literæ R. Belvacensis Episc. ann. 1247. ibid. :
Recognoverunt se permutasse ac concessisse Abbati et Conventui Compend. pastum, carionem, Rehautonem, stramen et omnes alios proventus, quos habere poterant in grangia dictorum Abbatis et Conventus.
Si quid discriminis est hautonem inter et rehautonem, ille, si bene opinor, in quibusvis purgamentis rastello vel ventilatione a frumento separatis situs fuit, hic autem in eo, quod ex hujuscemodi purgamentis utilius extrahi poterat ad animalium pabulum, puta porcorum, etc. Vide Halto et Hauto.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 1269. ex Chartul. 21. Corb. fol. 124 :
De toute le menu feure, tout le Rehauton du blé, etc.