« »
 
[]« 1 remanere » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 117a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REMANERE1
1. REMANERE, Mori. Pactus Legis Salicæ tit. 19. de incendiis :
Si quis casam quamlibet, intus dormientibus hominibus, incenderit.... si aliqui ibidem Remanserint.... sol. centum culpabilis judicetur.