« »
 
[]« Repropitiare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 136b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REPROPITIARE
REPROPITIARE, Placare, propitiare. Tertullianus lib. 1. ad Nationes cap. 17 :
Neque imagines Cæsarum Repropitiando, hostes populi nuncupamur.
Acta S. Ottonis, tom. 1. Julii pag. 456 :
Hanc Repropitiationem, quæ hominibus Repropitiat Patrem,
id est, Reconciliat. Hebr. 2. 17 :
Ut misericors fieret et fidelis Pontifex ad Deum, ut Repropitiaret delicta populi,
id est, Expiaret. Repropitiari, passive. Levit. 19. 22 :
Orabit pro eo Sacerdos, et pro peccato ejus coram Domino, et Repropitiabitur ei, dimitteturque peccatum.
Rursum occurrit 2. Reg. 21. 14. 3. Reg. 8. 39. Translatio S. Felicis Confessoris, tom. 3. Concil. Hispan. pag. 296. col. 1 :
Dominus pro peccatis totius terræ offensus, et vehementer iratus, clementer Repropitiabitur.