« »
 
[]« Repropitiatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 136b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REPROPITIATUS
REPROPITIATUS, Iterum propitius factus, pacatus, in Chronico Reichersperg. ann. 1177.
Post multas tribulationes, multaque gravamina, quæ peccatis exigentibus perpessa est Ecclesia in illa nota dualitate, per annos fere viginti duos, tandem Repropitiato Domino facta est concordia.
Salvianus lib. 7 :
Hanc pro muneribus sacris dederunt domino retributionem, ut in quantum eos beneficiis ad se illexerat ad Propitiandum, in tantum illi ab eo recederent.