« »
 
[]« Restitutio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 156a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RESTITUTIO
RESTITUTIO, Mandatum Principis aut Magistratus scriptum, quo alicui restituitur possessio rei ablatæ : cui mandato sæpius expresse nuncium remittit, qui rem aliquam alienat. Conventio ann. 1030. apud Kennettum Antiquit. Ambrosden. pag. 344 :
Renuntiantes in hoc facto omnibus impellationibus super hoc habitis, appellationibus, in integrum Restitutioni, regiæ prohibitioni et omni alii remedio juris canonici et civilis sibi competentibus et competituris, quæ ipsis Religiosis de Burncester poterint prodesse, ac eisdem religiosis Oseney in hoc facto obesse.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Restitutio Temporalium dicitur illa, quæ fit abs Regibus, cum scilicet Prælatis recens electis et institutis restituunt prædia ecclesiastica, quæ prælatura per obitum vacante possident jure regaliæ : de quo jure et restitutione jam pluribus dictum est in Regalia 2. Kennettus Antiq. Ambrosden. pag. 330. ad ann. 1297 :
Abbas de Oseneya obiit anno regni Regis Edwardi vicesimo quinto, et ante Restitutionem temporalium dictæ abbatiæ successori dicti Abbatis dictæ domus electo factam, petiit Eschaetor ad opus domini Regis cupam et palefridum dicti Abbatis defuncti, etc.
Vide Thomam Blount in Nomolexico Anglic.