« »
 
[]« 2 reventus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 172c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REVENTUS2
2. REVENTUS, Reditus, regressus. Oratio Ambassiatorum Regis Castellæ ad Ludovicum Ducem Andegav. ann. 1378. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 1502 :
Diebus secum detinuit aliquibus, non permittens illum in Reventu se ponere non securo.
Historia fundationis Monasterii Cœlestinorum Suession. apud eumdem Marten. tom. 6. ejusdem Ampliss. Collect. col. 612 :
Nempe Carolus iste ab hujus inveteratis regni hostibus in prælio est comprehensus et in Angliam transvectus, ibi annorum 25. detentus tempore ; post cujus ad partes has Reventum, nobiscum fecit anno Domini 1442. 15. Februarii die sequentem tractatum.
Occurrit in Ordinat. Process. ann. 1473. apud Guden. tom. 4. Cod. Diplom. pag. 410.