« »
 
[]« 1 revenua » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 172c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REVENUA1
1. REVENUA, a Gallico Revenu, Reditus, proventus. Charta Johannis Boherii ann. 1389. apud Baluzium tom. 2. Histor. Arvern. pag. 405 :
Cum trescentis francis auri de Revenua sive de priza [] solvendis et reddendis per dictum dominum Vicecomitem.
Vide Revennea et mox Revenuta.