« »
 
[]« Riagnus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 182c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RIAGNUS
RIAGNUS, Rivus, rivulus. Statuta Mutinæ fol. 11. v°. rubr. 57 :
Statutum est, quod rivus sive Riagnus qui venit a latere sero Castri-novi qui habet caput in campum domini Episcopi... sit expeditus, et illi debeat dari caput et derivari subter prædictum canalem.
Vide voces subsequentes et infra Rigus.