« »
 
[]« Ribaudequinus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 185c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RIBAUDEQUINUS
RIBAUDEQUINUS, Species tormenti bellici, Fall. Ribaudequin. Miracula B. Petri Alamandi Archiep. Arelat. apud Stephanot. tom. 10. Fragm. Histor. MSS. pag. 309 :
Exercitus dicti domini Dalphini posuit obsidium coram prædicta villa, et eo exeunte super meniis causa deffensionis prædictæ villæ, fuit ejectus unus lapis magnæ colubrinæ, alias Ribaudequin, etc.
Epistola Guillelmi Cousinet ad Gastonem IV. Comitem Fuxensem ann. 1449. apud Marten. tom. 1. Anecd. col. 1815 :
Auquel lieu ils avoient mis tous leurs Ribansdesquins, (1. Ribausdesquins) et leur artillerie qu'ils appelloient leur ordonnance, et fortifierent tellement ledit lieu, etc.
Vide Ribaudeau in Ribaldi et Borellum in Thesauro v. Ribaudequins.
P. Carpentier, 1766.
Comment. Petri Fenini in Carol. VI. pag. 450. ad ann. 1410 :
Le duc Jean avoit à sa suite plusieurs petits charrois, où y avoit sur chacun deux petits canons, qu'on nommoit Ribaudequins, etc.
A curru ejusdem nominis, quo vehebatur, nomenclaturam traxisse videtur istud tormentum bellicum. Monstrel. vol. 1. cap. 78 :
Douze mille chars que charrettes, et très-grand nombre de Ribaudequins, ausquels failloit pour les mener à chacun un cheval ; et estoient iceux Ribaudequins, habillemens qui se portoient sur deux roez.