« »
 
[]« 1 roccus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 202a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROCCUS1
1. ROCCUS, Rocus, Rochus, Hrocus, vox Germanica Rock, significans supremam vestem, ἐπενδύτην. Vide Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 2. col. 430.
De Roccis et Sagis,
item Roccus Martrinus et Lutrinus, in Capitulari triplici Caroli Magni ann. 808. cap. 5. Monachus S. Galli, seu Notkerus lib. 2. de Carolo Magno cap. 17 :
Carolus habebat pellicium berbycinum, non multum amplioris pretii, quam erat Roccus ille S. Martini, quo pectus ambitus, nudis brachiis Deo sacrificium obtulisse astipulatione divina comprobatur.
Helgaudus in Roberto Rege ann. 1029 :
Exuens se vestimento purpureo, quod lingua rustica dicitur Rocus.
Chronicon Fontanellense cap. 16 :
Roccum subdiaconalem unum. Roccos
Monachis etiam attribuunt Conventus Aquisgran. e Additio 1. Ludovici Pii ad Capit. cap. 22. et Eckehardus Junior de Casibus S. Galli cap. 10. 14. 16. Ansegisus Abbas apud Acherium tom. 3. Spicil. pag. 246. et Adalardus lib. 1. Statutorum Corbeiens. cap 3. ubi
Hroccus scribitur :
Cæterum capellæ, Hroccus, sive cuculla de sago, unde Hroccus fieri possit, ad arbitrium Prioris erit.
Hariulfus lib. 3. cap. 3. pag. 481. et 483.
Hroccus
pariter habet.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rokkus, apud Mabillonium tom. 4. Annal. Benedict. pag. 287 :
Richart et Poppo, quorum uterque dicit se S. Benedictum quidem esse, et ideo Regulam mutasse, et tunicam Domini unam in duos Rokkos.
Roquus, in Testamento Riculfi Episcop. Helenensis ann. 915 :
Roquos quatuor unum purpureum cum auro, et alium palleum Græco, et alios duos in Græcia factos.
Rochus, in Charta Heccardi Comitis Augustod. apud Perardum pag. 26. Ροῦχον Græci recentiores dicunt. Narratio de Belisario MS. :
Βύσσινα Ῥοῦχα ϰαταξαμύτου.
Histor. Apollonii Tyrii :
Ὀμπρὸς τῆς θυγατέρας τοῦ, τὰ Ῥοῦχα τοῦ ξεσχίζει.
Occurrit præterea apud Nicetam Choniatem pag. 361. 367. et 425. 2. edit. Codinum de Offic. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rucus, pro Rocus, vel Roccus, interdum reperiri testis est Vossius lib. 2. de Vitiis serm. cap. 16. quod consule.
Rochetum, ita hodie vocant vestem lineam Episcoporum et Abbatum propriam, cum manicis strictioribus, quasi parvum Roccum. Lindwodus ad Provinciale Eccl. Cantuar. lib. 3. tit. 27 :
Rochetum differt a superpellicio, quia superpellicium habet manicas pendulas, sed Rochetum est sine manicis, et ordinatur pro Clerico ministraturo Sacerdoti, vel forsan ad opus ipsius Sacerdotis in baptizando pueros, ne per manicas ipsius brachia impediantur.
Articuli reformationis a septem Episcopis editi Parisiis ann. 1586. apud Martenium tom. 4. Anecd. col. 1194. num. 18 :
Cum vero animi relaxandi causa civitate exit (Episcopus) quod non ita sæpe facere debet,[] Rochetum poterit ad libitum deponere.
Occurrit passim in Ceremoniali Romano, et Ceremoniali Episcoporum. Vide suo loco.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rocchetum. Coronatio Bonifacii VIII. PP. apud Muratorium tom. 3. pag. 649. col. 2 :
Cantores deinde equitant cum superpelliceis, tum acolythi, clerici cameræ et auditores cum superpelliceis supra Rocchetum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Roquetum. Concilium Arand. ann. 1473. inter Hispanica tom. 3. pag. 674 :
Episcopi veste linea superiore, vulgariter Roqueto nuncupata in publico semper utantur.
Concilium Tarraconense ann. 1591. tom. 4. eorumd. Concil. pag. 509 :
Sotanam vel tunicam talarem, superpelliceum mundum, seu Roquetum pro tempore congruens, et pileum clericalem induatur.
Rochetum, Canonicorum regularium vestis linea. Chronicon Windesemense lib. 1. cap. 23 :
Habitus Canonicorum Regularium est vestis linea sive toga linea, quam Roketum Romani, Germani Subtile, Sarracium, sive Scorlicium appellant.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Rocheta Puerorum Chori memorantur in Indice MS. Beneficiorum Ecclesiæ Constant. fol. 66. verso.
Rochet, in Statutis Ordinis de Sempringham pag. 739 :
Solis vero fabris conceditur habere camisias, scilicet Rochet.
© École des chartes.