ROGUS 3, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 3 rogus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 207b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGUS3

3. ROGUS. Charta fundationis Abbatiæ Bellosanensis ab Hugone de Gornaco ann. 1198. in 50. Regesto Philippi Pulchri Regis Fr. Tabularii Regii n. 60 :

Dedi eis particulam nemoris mei a Tronqueria ad viam, quæ venit per ante Rogos de busco Erembodi, sicut divisiones demonstrant.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Notum est Rogum Latinis fuisse Struem lignorum ad cremanda cadavera, sic dictum, quod dii Manes, ut somniabant, ea combustione rogarentur. Hinc translata vox ad quamlibet

lignorum congeriem, ut in loco laudato, si bene interpretor, et in Charta, quam laudat Thomas Blount in Nomolexico Anglicano v. Rogus :

Mandatum est constabulario castri de Divis et custodi forestæ de Cippeham, quod fieri faciat unum Rogum in foresta prædicta ad operationes castri prædicti, prout melius viderit expedire.

P. Carpentier, 1766.

◊ Vix est ut de lignorum congerie intelligam ; ut ut est rursum occurrit in Charta Guid. de Moement ann. 1227 :

Præterea sciendum est quod licebit eis, si voluerint, in terra mea juxta nemus illud, ubi melius fuerit aisamentum illorum, duos Rogos facere vel tres.