RUNCARE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 runcare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 239b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUNCARE1

1. RUNCARE, A terra herbas diu innatas vel arbores evellere, apud Papiam. Rursus apud eumdem : Runcare, a rure aliquid innatum occare, id est, exstirpare unde etiam Runcinare. Habet Isidorus lib. 17. Orig. cap. 1 : Runcatio est a terra herbas evellere ; nam rus terra est. A ruere deducunt Perottus et Martinius. Ille scribit : Runco est eruo, evello ; unde Runcatio, evulsio inutilium herbarum et veprium. Glossæ Græc. Lat. : Βοτανίζω, Runco, erunco. Βοτανίζει, Sarit. Βοτανίζειν, Herbare. Adde Latino-Græc. Scriptores de re rustica vocem hanc usurparunt non semel.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Roncare, Eodem intellectu. Statuta Castri Redaldi fol. 20. verso :

Omnes qui laborant terras....... teneantur eas terras arare... zapolare et, si opus fuerit, mundare et Roncare.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1113. apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 180 :

Terram autem illam, quam Roncabo, frui debeo per annos tres. Ronscher,

eadem notione, in Ch. ann. 1301. ex Lib. rub. Cam. Comput. Paris. fol. 137. v°.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Ronchare, Eadem significatione. Statuta Cadubrii lib. 2. cap. 126 :

Ordinamus quod aliquis terrigena, forensis, non sit ausus, nec possit, nec debeat in nemoribus Cadubrii Ronchare, vel Ronchari facere, fractare vel fractari facere, nec lignamen aliquod incidere,...... infra duo miliaria prope onfinia Cadubrii.