![[]](img/image.png)
«
5 rupta » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 241c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPTA5
5. RUPTA, Platea, vicus, via, Gall.
Rue. Inquisit. ann. 1351. ex Tabul. Bellijoc. :
Manebat in quadam Rupta, vocata aux Raimons, apud Villam francham.
Vide
Rua et
Ruta 1.