« »
 
[]« 5 rupta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 241c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPTA5
5. RUPTA, Platea, vicus, via, Gall. Rue. Inquisit. ann. 1351. ex Tabul. Bellijoc. :
Manebat in quadam Rupta, vocata aux Raimons, apud Villam francham.
Vide Rua et Ruta 1.