« »
 
[]« 3 ruptura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 242a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RUPTURA3
3. RUPTURA, Argentariæ dissolutio, inopiæ facta creditoribus denunciatio, Gall. Banqueroute, Ital. Bancarotta, quasi Banca rupta. Statuta Genuæ lib. 1. cap. 8 :
Magistratus Ruptorum sit judex omnium et singularum causarum Ruptorum seu rumpentium, tam in dominio quam extra occasione Rupturæ et dependentium ab ea, et inter Ruptos et creditores ac debitores.... et in omnibus dependentibus, annexis et connexis, comprehensis uxoribus, participibus rationum seu societatum, et aliis quibuscumque, etiam hypothecariis ac privilegiatis, et occasione ejusdem, usque ad illud completum exclusive.
Vide Ruptus 1.