« 3 salus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS3
3. SALUS, et Salut, Nummus aureus in Francia ab Henrico V. Rege Angliæ cusus, sic
dictus quod in ea efficta esset Annunciationis Deiparæ seu salutationis
Angelicæ figura. Occurrit in Chronico sub. ann. 1420. Vetus Instr. inter Acta SS. tom. 1. Maii pag. 64 :
Et promittuntur pro pretio viginti tria scuta in Saluts, tastarts et besonds solvenda.Testam. Philippi Boni ann. 1441. apud Miræum tom. 2. pag. 1260 :
Possint quotiescumque velint id omne a dicto nostro Cancellario ejusque heredibus summa decem millium aureorum, Salus dictorum ..... redimere.Ibid. pag. 1261 :
Legamus ..... gemmam valoris 100. aureorum, quos Salus vocant, in memoriam nostri.Vide Moneta, Salucius et Salutia.
P. , 1766.
◊ Charta ann. 1443. in Suppl.
ad Miræum pag. 189. col. 2 : Levabit unum denarium aureum, vulgariter Saluyt, monetæ regis Franciæ nuncupatum.