SALUTATORIUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Salutatorium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 295b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUTATORIUM

SALUTATORIUM, Locus, in quo ad salutandum advenientes excipiebantur, Papiæ ; gretingh-hus, i. domus salutationis, Ælfrico.

Salutatorium cubile

, Plinio lib. 15. cap. 11. nostris Sale d'entrée. Gloss. Lat. Græc. MSS. : Salutatorium, ἀσπαστιϰόν. Ordericus Vitalis lib. 2. pag. 412 :

Ecce januas hic disponam, et ad ortum solis ingressum ; primo Proaulam, secundo Salutatorium, in tertio Consistorium, in quarto Tricoriam, in quinto zetas hyemales, etc.

Chartar. Farfense ubi fit descriptio palatii Spoletani :

In primo proaulium, id est locus ante aulam. In secundo Salutatorium, id est locus salutandi officio deputatus, juxta majorem domum constitutus.

Ita Salutatorium in Monasteriis virginum appellatur in Regulis S. Cæsarii, S. Aureliani, et S. Donati, et in Concilio Matiscon. I. cap. 2. Præsertim vero ita appellata exedra Ecclesiæ adjuncta, ubi Episcopi priusquam sacra peragerent, fidelium salutationes excipiebant, uti colligitur ex Gregorio M. lib. 4. Epist. 54. et 98. et aliis quos laudavimus in Descript. ædis Sophianæ n. 88. Agnellus in lib. Pontif. apud Murator. tom. 2. pag. 164 :

Fecit hic beatissimus Felix Salutatorium unde procedunt usque hodie pontifices ad introitum Missarum, palam populis videntibus.

Vita S. Cæsarii Arelat. sæc. 1. Bened. pag. 672 :

Cumque expleto lucernario benedictionem populo dedisset, egredientibus illis mulier quædam in Salutatorio occurrit, etc.

Adde Vitam S. Ephræmi apud Bollandum n. 3. Cyprianus in Vita S. Cæsarii Arelat. sub fin. :

Mulieres tamen intra domum Ecclesiæ non ad Salutandum, non qualibet causa, nec religiosæ, nec propinquæ ancillæ nulla omnino feminarum introeundi habuit licentiam.

P. Carpentier, 1766.

◊ Vide præterea Bernard. Ferrar. de Ritu sacr. concion. lib. 3. cap. 9. ubi Vestibulum esse ædium episcopalium contendit ex Cassiodori loco huc non allato. Hist. Tripart. lib. 9. et 30. Sic lib. 5. cap. 18. Theodoricus (ex quo Cassiodorus ad verbum) ὁ ἀσπαστιϰὸς οἶϰος. Unde Glossæ. Hæc ex animadv. D. Falconet. Vide Glossar. med. Græcit. col. 130.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ In Salutatorio, ut observat Mabillonius, non modo vestes sacras induebant, sed et causas audiebant, Synodos celebrabant, ibidemque aliquando manebant : quod de Namatio Arvernorum Antistite tradit Gregorius in Hist. lib. 2. cap. 21. et de Eberulfo in lib. 7. cap. 22. Vide Secretarium 3. Aliud tamen Salutatorium abs domo Ecclesiæ, cujus meminit variis in locis idem Gregorius, haud dubie Episcopalis ædes ecclesiæ adhærens. Consule, si placet, Card. Bona Rer. Liturg. lib. 1. cap. 24. n. 2. et Menardum in Concord. Regul. cap. 5. § 25.

Salutatorium

, alia notione, occurrit apud Fortunatum. Vide Salutatoriæ Epistolæ.