« »
 
[]« Salvaria » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 291a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALVARIA
SALVARIA, Refugium, Gallis Refuge. Dicitur de eo quod occulte recipitur ut salvetur. Statutum Caroli Comit. Provinc. ann. 1278. ex Cod. MS. D. Brunet fol. 68. v°. :
Nullus civis Arelatis a festo S. Michaelis ultra audeat accipere bestiam extraneam in Salvaria, seu in fraudem in baylia sua.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Salvataria, Quod ob ejusmodi refugium præstitum exsolvitur. Charta ann. 1178. inter Instr. tom. 6. Gall. Christ. novæ edit. col. 196 :
Retineo tamen mihi feudales corroatas, et medietatem pretii Salvatariæ bestiarum extranearum, quæ ibi advenerint.
P. Carpentier, 1766.
Hinc Sauvedroit dicitur Mulcta, quæ ab iis exigitur, qui jura debita salvant, id est, non solvunt, in Charta ann. 1320. ex Reg. 59. Chartoph. reg. ch. 544 :
Item vendæ et emolumenta justitiæ, vocatæ Sauvedroit, valentis...... quadraginta libras Turon. annui redditus.
Vide infra Salvataria 2.