« Sandale » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 301a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SANDALE
SANDALE, Tela subserica, vel Pannus sericus, nostris Cendal. Vide
Cendalum. Instrum. ann. 1461. inter Acta SS. tom. 2. Jun. pag. 64 :
Quod quidem corpus dictæ S. Syriæ virginis, cum capite et aliis ossibus et reliquiis sacris, prout reperta in eadem capsa fuerant, per nos vicarios prædictos, in quodam sacco lini desuper suto, cooperto quodam Sandali rubro sericeo honesto, etc.Testam. Johannis de Turre ann. 1365. apud Baluz. tom. 2. Hist. Arvern. pag. 716 :
Volo et ordino quod in die sepulturæ meæ supra corpus meum ponantur duo panni aurei, quorum unus sit bornatusInventar. Eccles. Aniciens. ann. 1444 :(leg. bordatus)de Sandali nigro cum scutis sive scutellis armorum meorum.
Item duos lavadors sive sudaria telle pro mortuis, et unum Sandale nigrum pro sepulturis.Vide in Sandalicus et Sandalum.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Sandale, Linteolum sericum, quo secerdos post communionem calicem extergit. Statuta Eccl.
Andegav. ann. 1507. pag. 196 : Diligenter studeant Ecclesiastici habere ornamenta et vasa altaris, et singulariter corporalia honestissima quibus superponitur sacrosancta hostia et Sandale similiter, quo mundatur calix post sumptionem sanguinis.