SAXISCUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Saxiscus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 320b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAXISCUS

SAXISCUS. Anastasius Bibl. in Gregorio III. PP. :

Id est gabathas aureas duas, alias Saxiscas numero quinque.

In Gregorio IV. :

Obtulit 3. gabathas Saxiscas.

In Leone III. :

Turibulum aureum exauratum unum, dextram Saxiscam unam coronas aureas 12. etc.

In Nicolao I. :

Gabatham Saxiscam de argento purissimo, etc.

Ubi Bulengerus :

Cur vocet Saxiscas, ignoro, nisi forte quia imitantur conchulas illas et patinas, quæ in rupibus et antris reperiuntur.

Sed potior est conjectura, ita dictas ejusmodi gabatas, quod opere Saxonico elaboratæ essent : nam Saxiscus dicitur pro Saxonicus. Bulla Benedicti VIII. PP. ann. 1023. in Bullario Casinensi tom. 1. pag. 7 :

Nec non et calicem Saxonicum majorem, cum patera sua, quem Theodoricus Saxonum Rex B. Petro olim transtulerat.

P. Carpentier, 1766.

◊ Aliam rursum hujusce vocis originem proponit Altaserra in notis ad Greg. III. pag. 94. Saxiscæ sic dictæ, quasi in Saxonia, vel Romæ in vico Saxonum fieri solitæ. Vide Fontan. in Disco argent. votiv. vett. Christian. pag. 6. edit. ann. 1727.