SCAMNELLUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Scamnellum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 331c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCAMNELLUM

SCAMNELLUM, Scabellulum : de iis proprie intelligitur, quibus repentes manibus innituntur : unde Scamnellarii nuncupati. Mirac. S. Emmer. tom. 6. Sept. pag. 510. col. 1 :

Erat quidam homo pauperculus,... non baculo suffultus, sed Scamnellis innisus, magis viam repsit, quam ambulavit. Cumque circa horam prandii ventum esset ad quendam fontem laticis perspicui, dixit Scamnellarius ad itineris socium, etc. Scamnellarius homuncio aquam hauriens, etc.

Vide Scamellum.