« »
 
SCANDULA 1, SCANDULA 2.
[]« 1 scandula » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 334b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCANDULA1
1. SCANDULA, Quoddam genus annonæ, quod et scandella dicitur dimin. et dicitur Scandula, quasi scindula, quod scindatur et dividatur. Joan. de Janua. Vide Scandela.
P. Carpentier, 1766.
Academ. Crusc. Scandella, Hordeum distichum ; Muratorio tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 351. Hordeum cantherinum, quod Marzuola apud Mutinenses appellatur et in Crescentii libro de Agricultura Italice reddito, Orzo Marzuolo, quod Martio mense telluri mandatur.
[]« 2 scandula » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 334b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCANDULA2
2. SCANDULA. Papias : Scindulæ, quod scindantur, Scandulæ vulgo. Vide Scindula. Vide Calvini Lex. jurid.