« »
 
[]« 2 scorpio » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 363a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SCORPIO2
2. SCORPIO, Telum militare, quod a Cretensibus inventum tradit Plinius lib. 7. cap. 56. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. Scorpio, Saiette envenimée. Σϰορπίδιον, inter machinas bellicas recensetur, ab Anonymo post Theophanem pag. 434. πυρόϐολά τε ϰαὶ λιθοϐόλα, ϰαὶ σϰορπίδια. Vide Meursium, et Gloss. mediæ Græcitatis.
P. Carpentier, 1766.
Et Machina bellica, qua tela projiciuntur. Annal. Placent. ad ann. 1444. apud Murator. tom. 20. Script. Ital. col. 895 :
Scorpione seu balistra, etc.
Hist. Franc. Sfort. ad ann. 1428. apud eumd. Murator. tom. 21. col. 215 :
Ubi cassidem posuisset, Scorpionis cornu in caput percussus, interiit.
Ad modum ergo caudæ scorpionis cornutum erat ejusmodi telum ; unde ipsius nomenclatura. Ejusdem fortasse originis navigium, quod Escorpion nostri appellabant. Guill. de Villanova in Hist. belli Ital. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1525 :
Le prince trouva l'armée des Venissiens, qui estoient en nombre de vingt gallées et des autres navires Biscains et Espaigneulx, deux naves, deux gallions et deux Escorpions.