« »
 
[]« Seditionabiliter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 397b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEDITIONABILITER
SEDITIONABILITER, ut supra Seditialiter. Instr. ann. 1379. inter Probat. tom. 3. Hist. Nem. pag. 20. col. 1 :
Una cum trecentis aliis hominibus et habitatoribus dictæ civitatis seditiosis et Seditionabiliter simul congregatis, etc.