« »
 
[]« Sentinaculum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 425b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SENTINACULUM
SENTINACULUM, Sentinæ receptaculum, vel instrumentum, quo exhauritur sentina. S. Paulinus Epist. 49. num. 3 :
Post unum vel alterum brevis Sentinaculi haustum humore destricto, etc.