« »
 
SENUS 1, SENUS 2, SENUS 3.
[]« 1 senus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 426a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SENUS1
1. SENUS, pro Senex, in Append. ad Marculfum form. 31.
[]« 2 senus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 426a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SENUS2
2. SENUS, Nervus, corda, qua in scamno torquendus ligatur, Germ. Sehne. Gloss. MSS. Florentinæ : Arcus, corda, Senna. Pactus Leg. Salicæ cap. 39. ex Cod. Guelferbyt. apud Eccardum pag. 129 :
Et Senum et scamnum præstet, ubi servum tenderet dibia.
[]« 3 senus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 426a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SENUS3
3. SENUS, pro Scenicus. Vide supra Sena 3.