« Sepulturola » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 431b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SEPULTUROLA
SEPULTUROLA, dimin. a Sepultura. Testam. Bertichramni Cenoman. Episc. apud Mabill. tom. 3.
Analect. pag. 141 :
De rebus sanctæ basilicæ ditentur, ut melius eis delectet Sepulturolæ meæ impendere honorem, et sanctæ basilicæ deservire. Sepulturolum,in Testam. ann. 690. apud Felibian. inter Probat. Hist. Sandion. pag. 11 :
Vel locum Sepulturoli meæ si fuerit an non fuerit, in qua Germani meæ requiescunt.