« »
 
[]« Serrum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 441a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERRUM
SERRUM, Mons, collis, Provincialibus Serre. Charta ann. circ. 1063. ex Schedis Præs. de Mazaugues :
Usque ad quamdam peciam terræ, quæ est in Serro vocato Serre de Patavin.
Charta ann. 1064. inter Collectanea D. le Fournier :
Sicut ascendit rivus qui appellatur Virongeis in Serrum de Palliarols, etc.
Tabul. Principis de Rohan :
Item pro nemore.... confrontante cum heremo et bosco heredum Nicolai Guiramaudi et cum Serro S. Albani aqua versante.
Occurrit ibi non semel. Vide Serra 2. et Serrarium.