« Sersa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 441a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERSA
SERSA, Sersus, perperam pro Sessa et Sessus, Locus ubi sal
conficitur. Charta Theodorici Episcopi Metensis pro Monast. Alteriac. inter Schedas
Mabill. :
Insuper tres Sersas, quas apud Vicum prædicta domus possidet, liberas ab omni reditu et exactione concessimus in perpetuum.Charta Wolfoaldi Comit. pro Monast. S. Michaelis ad Mosam apud eumd. Mabill. tom. 2. Annal. Bened. pag. 692. col. 2 :
Similiter donamus in Vigo-Marsallo Juno ad sal faciendum, cum manso, casa, Serso, cum omne adjecentia ad se pertinente.Vide in Sedes 4.