« »
 
[]« Servator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 442a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SERVATOR1
SERVATOR, Locum tenens, vicarius. Gregor. M. lib. 12. Epist. 3 :
In Panormitana autem parte loci Servatorem tui me sufficit elegisse.
Eodem sensu occurrit in leg. si quis furem. de furtis. Vide supra Salvator 1. Occurrit apud Paul. Diacon. lib. 5. cap. 3. et 14. et in Julian. Epit. Novell. con. 124. § 559. Vide Lociservator.