« Siligo » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 488b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SILIGOSILIGO, Latinis scriptoribus est selecta farinæ medulla, ex siligine frumenti genere, de
quo Plinius lib. 18. cap. 8. et alii. Isidorus lib. 17. cap. 2 :
et Joann. Bruyerinum Campegium lib. 6. de Re cibaria
cap. 9.
Siligo, genus tritici a selecto dictum.Adde lib. 20. cap. 2. At postremi ævi auctoribus usurpatur pro Secali, vulgo Segle. Statuta Vercell. lib. 4. fol. 72. v° :
Teneatur fornarius facere et habere levatum pulchrum et mundum, videlicet ad panem frumenti, levatum puri frumenti, et ad panem Siliginis, pure Siliginis.Tidericus Langenius in Saxonia :
Occurrit non semel. Vide Gorræum in σιλίγνις,Extat et hic triticum, quod non reperitur iniquum,Crescit non lente bona moxque Siligo repente.
et Joann. Bruyerinum Campegium lib. 6. de Re cibaria
cap. 9.P. , 1766.
◊ Glossar. medic. MS. Sim.
Januens. ex Cod. reg. 6959 : Siligo, bladum notum, rusticis in pane, vice frumenti, esui. Hanc Plinius dicit oliram ab Homero vocari.Vide supra Siliginalis.

