« »
 
[]« Smantacompagnus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 501b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SMANTACOMPAGNUS
SMANTACOMPAGNUS. Acta Alexandri III. PP. apud Baronium ann. 1159. de Octaviano Pseudopontifice :
Mulieres quoque blasphemantes, ipsum hæreticum appellantes, eadem verba repetebant, et alia derisoria verba decantabant, nominantes eum lingua vulgari Smantacompagnum, i.
cui mantum ablatum fuerat, ex Ital. Smantellare. Vide Mantum.