« »
 
[]« Socina » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 507a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SOCINA
SOCINA. Bulla Honorii III. PP. ann. 3. apud Ughellum in Episc. Interamn. tom. 1. pag. 823 :
Item quicumque est, vel erit ferrarius, qui habeat Socinam, dabit unum par de ferris cum clavis Episcopo Interamnæ.
Ita forte dicta officina quævis, quomodo vocem hanc usurpare videtur Vetus Consuetudo Ambianensis localis MS :
Nus ne puet faire four ne fournel là on quise pain autre que desseure est dit, ne là où il ait Socines, se n'est par le congié du Roy et du Vesque, et du Vidame. Mais cil 3. en puent donner congié, et de cuire ès forniaus là où on cui tartes, pastès, flaons, et seminiaus, l'on i puist donner congié de cuire toute maniere d'autre pain sans avoir Socines, et qui autrement le feroit, on abateroit le fornel.
Vide Socius.
P. Carpentier, 1766.
Vox Gallica Socine, ibi Societatem, non officinam, mihi significare videtur. Sermo enim est de iis, quibus proprii furni usus conceditur, ea conditione ut panem una cum aliis non conficiant aut coquant. Vide supra Socia 3. et Socius in fine.