« »
 
[]« 1 solatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 513c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SOLATUS1
1. SOLATUS. Caligæ Solatæ, f. Apertæ, pro solutæ. Acta ad Concil. Basileense apud Marten. tom. 8. Ampl. Collect. col. 244 :
Nullus portet....... corrigias auri vel argenti ornatum habentes, nec caligas Solatas, nec mitras siriceas.
Joh. Demussis in Chron. Placent. apud Murator. tom. 16. col. 581 :
Caligæ portantur Solatæ cum scarpis albis, de subtus dictas caligas Solatas et in æstate et in hyeme, et aliquando portant scarpas et caligas Solatas cum puntis longis onciarum 111.
P. Carpentier, 1766.
Melius, ni fallor, ab Italico Solato, soleis consutus. Stat. MSS. eccl. S. Laur. Rom. :
Canonici.... caligas Solatas et arma offensiva in dictis processionibus non portent.
Vide Solare 3.