« »
 
[]« 2 solta » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 522b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SOLTA2
2. SOLTA, Pecunia, quæ in permutationibus, compensationis gratia, rei commutatæ additur ; Soulde vel Soulte, in Consuet. municipal. Charta ann. 1248. in Chartul. Valcel. sign. E. ch. 43 :
Abbas et conventus tradiderunt ipsi Adæ in pecunia numerata.... centum et decem libras Paris. nomine Soltarum, pro excambio faciendo de illis decem modiatis terræ.
Charta ann. 1280. in Chartul. [] Thenol. ex Cod. reg. 5649. fol. 57. v° :
Recognoverunt dicti conjuges se recepisse et habuisse a dictis religiosis de Soltis, nomine dictæ permutationis, duodecim libras Parisienses. Sobste,
eadem significatione, in Ch. Petri de Chambliaco ann. 1307. ex Reg. 44. Chartoph. reg. ch. 87 :
Quittons et délaissons à laditte madame Jehanne de Biaumont... pour cause dudit eschange et pour le pris dessusdit sanz Sobstes nulles, tout ce que nous avons ès villes et ès parroisses de Chambey.
Vide Souta.
P. Carpentier, 1766.
Soulte, vero, Souste et Soute appellata Clavæ species. Lit. remiss. ann. 1457. in Reg. 187. ch. 297 :
Une massue, ditte Soulte ou pays de Pierregort.
Aliæ ejusd. ann. ibid. ch. 335 :
Iceulx pere et filz embastonnez desdiz bastons, Soute, aguillade, etc. Un gros baston, appellé la Soute-moloire,
in Lit. remiss. ann. 1390. ex Reg. 139. ch. 18. Aliæ ann. 1478. in Reg. 205. ch. 42 :
Jehannot du Vergier lequel tenoit à son col une grosse Soste. Souste
pluries infra. Un gros baston ou Sote, in aliis ann. 1477. ibid. ch. 89.