![[]](img/image.png)
«
Sondrum » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 525c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SONDRUM
SONDRUM, Solum, fundus, ut videtur. Testament. Tellonis Episc. Curiensis ann. 766. apud
Mabillon. tom. 2. Annal. Bened. pag. 708. col. 1 :
Agri, prata, et quidquid ad
ipsas colonias pertinet, cum omni Sondro suo ex integro.
Pluries occurrit
ibidem. Vide
Solanum.
P. Carpentier, 1766.
◊ Melius forsan, Domanium, ut
Dominicum 3. Vide infra
Sundrialis.
![[]](img/image.png)