« »
 
[]« 1 sonus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 527c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SONUS1
1. SONUS, Rumor, fama, Gallis Bruit. Gregorius Tur. lib. 8. Hist. cap. 18 :
Sonus enim erat sororem suam.... Constantinopolim fuisse translatam.
Baudouinia in Vita S. Radegundis cap. 4 :
Dum in villa ipsa adhuc esset, fit Sonus quasi eam Rex iterum vellet accipere.
Ita usurpant idem Gregorius Turon. lib. 7. cap. 47. lib. 8. cap. 41. 43. Vita S. Treverii Monachi cap. 3. Capitula Caroli C. tit. 12. cap. 5. Guill. de Podio Laurentii cap. 47. Hugo Flaviniac. pag. 164. Petrus de Vineis lib. 2. Ep. 54. etc. Vide Sonare 2.
Sonum Facere, in Pœnitentiali S. Columbani cap. 14. et in Capitulis Aquisgran. ann. 817. cap. 31. est murmurare, aut murmur excitare : Faire du bruit.