« »
 
[]« Sorcotium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 530a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SORCOTIUM
SORCOTIUM, Vestis species, Italis Sorcotta, Gall. Sarcot vel Surcot, ita dicta forte, quod Cotto superadderetur. Christianus Episcopus Moguntin. in Chronico Moguntino :
Purpuram optimam de almaria tollens, sibi fecit vestes, tunicam, Sorcotium, et mantellum, ut in Imperatoris curia gloriosior appareret.
Knyghton. ann. 1296 :
Dederantque signum inter se, ut sic suos mutuo cognoscerent in congressu cum Anglicis, ut Scotus diceret Anglice Tabart, alter responderet Surcote.
Concil. Trevir. ann. 1310. apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 249 :
Item, præcipimus districte ne abbates vel monachi, abbatissæ vel moniales, sub pœna excommunicationis latæ Sententiæ, mantella seu Sorcocia aperta portent de cetero.
Vide Notas ad Joinvillam pag. 38. et infra Surcotium.