« »
 
[]« Surcotium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 677c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SURCOTIUM
SURCOTIUM, Vestis species, Gallicis Scriptoribus Surcot, forte quod Cotis adderetur, vel super indueretur. Catholicum Armoricum :
Sourcot, Gall. Robe à femme, superhumerale, item superlectile.
Gesta Erminæ cujusdam puellæ Remis ann. 1396. ex Cod. MS. Bibl. S. Victoris Paris. :
Il me vint deux femmes qui portoient Seurcos plus longs qu'elles n'estoient environ une aulne, et falloit qu'elles portassent en leurs bras ce qui étoit bas, ou il trainnast à terre, et avoient aussi poingnés en leurs Seurcos pendans aus coudes et leurs tetins troussés en hault.
Statuta Conradi Archiepisc. Coloniensis ann. 1260. cap. 5 :
Statuimus inhibendo ne aliquis Monachorum Surcotiis, caligis coloratis, calceis nodatis, cingulis irregularibus, aut massubiis sericis utatur.
Perperam Surgotum scribitur in Annalibus Colmariensibus ann. 1298 :
Fecerat hoc anno ante festum S. Michaëlis Milites, quos omnes vestivit ad minus triplici vestimento, scilicet tunica pretiosa, Surgotum.... nobili vario, suchornam cum vario pretioso.
Vide Supertotus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Surchotus, Eadem notione. Concil. Trevir. ann. 1227. apud Marten. tom. 7. Ampl. Collect. col. 121 :
Præcipimus districte, ut abbates et monachi, abbatissæ et moniales, nec mantella, nec Surchotos portent de cætero.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Syrcotum, Eodem intellectu, in Constitut. Frederici Reg. Siciliæ c. 96 :
Volumus insuper quod liceat eisdem militibus habere ultra prædicta tria guarnimenta, Syrcotum unum sine manicis, cum quo comedant et morentur in domibus, quandiu ibi steterint : sed eo extra domos aliquatenus non utantur sub pœna amissionis ejusdem Syrcoti.
P. Carpentier, 1766.
Seurcot et Seurcors. Lit. remiss. ann. 1380. in Reg. 118. Chartoph. reg. ch. 233 :
Un surcot lonc de mabre fourré de gros ver, un Seurcot mabre fourré de gros ver, à manches fourrées de leasses.
Phil. Mouskes in Carolo M. :
A tousjors en ivier si ot
A mances un nouviel Surcot,
Fourré de vair et de goupis,
Pour garder son cors et son pis.
Vitæ Patrum MSS. ubi de vestibus mulierum :
Lor Seurcors at lor cortes botes,
Et font faire les longes cotes,
Ou a sept aunes et demie.
Cercus, eadem acceptione, in Lit. remiss. ann. 1367. ex Reg. 99. ch. 45 :
Le suppliant prinst en l'hostel de Agnes une pele, un viez Cercus, etc.