« »
 
[]« Spalancare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 539b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPALANCARE
SPALANCARE. Vallo munire, Ital. Palancare, Gall. Palissader. Chron. Parmense ad ann. 1308. apud Murator. tom. 9. col. 872 :
Jacobus de la Senaza habita licentia a Communi fortificavit Henzolam et ipsum castrum affossadavit, et Spalancavit.
Vide supra Palancatum.