« »
 
[]« 2 spaltum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 540b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPALTUM2
2. SPALTUM, vel Spaltus, f. Parcus, locus muris, sepibus aut fossis circumseptus et defensus ; unde vocis origo. Charta ann. 1062. in Chartul. Vindoc. ch. 168. ex Reg. 3. Armor. gener. part. 1 :
Super hæc vero et alia monachis largitus est de Spalto suo, videlicet ad extirpandum quantum domibus eorum ædificandis familiæque ipsorum, insuper et ad burgum in commune faciendum sufficiens fuerit.
Vide Spaleum.