« 1 spanga » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 540c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPANGA1
1. SPANGA, Fibula, ex Teutonico Spanghe, quod idem sonat. Rudolphus Presbyt. in Vita
Hrabani Abbat. :
Quædam matrona nobilis.... fibulam suam auream, quam lingua Francorum Spangam vocant, in ipso transitu perdidit.Joan. Buschius in Chronico lib. 1. cap. 28 :
Undecimus fuit frater Egbertus..... metallorum in Spangis pro libris fusor bonus.Id est, fibularum ærearum, quibus libri constringuntur.