SPERA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 spera » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 551c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPERA2

2. SPERA, f. Exspectatio, in Foris Oscensibus Jacobi I. Regis Aragon. ann. 1247. fol. 11 :

Sed dicat : Ecce fidantiam de torna, et justitia accipiat ipsam, et qui negat, similiter det fidantiam de Spera, et justitia accipiat ipsam, etc.

Observantiæ Regni Aragon. lib. 8. tit. 1. § 4 :

Et debet dare fidantiam de la Spera, et petere per reptatorem dari fidantiam de la torna, etc.

Vide Sperare 3.

P. Carpentier, 1766.

◊ Espera, eo intellectu dicunt Hispani ; quibus etiam idem sonat quod Dilatio a judice creditori vel reo concessa ; qua notione hic accipienda vox Spera. Vox fori Hispanici. Hinc etiam

P. Carpentier, 1766.

Spera, Terminus, præstituta dies, Gall. Terme. Dicitur de pecunia mutuo data cum fenore ad præfinitum tempus. Charta ann. 1325. in Reg. 62. Chartoph. reg. ch. 523 :

Item quod ipsi (habitatores Villæ-longæ) plures contractus fecerant cum pluribus personis ad terminum seu ad Speram : propter quem terminum receperant et lucrati fuerant in anno ultra quatuor solidos pro libra.

Lit. remiss. pro consulibus ejusd. urbis ann. 1337. in Reg. 71. ch. 47 :

Qui res a se venditas minori precio in fraudem usurarum reemerunt, aut pro impulsa seu Spera temporis plus sibi dari in pecunia, blado aut alias in similibus, seu obligari ultra sortem fecerunt.

Charta ann. 1340. in Reg. 72. ch. 292 :

Guillelmus de Podio clericus Tholosanæ diocesis..... solutiones plurium et diversorum debitorum prædictorum et terminorum prorogavit et distulit ;.... occasione dictæ prorogationis et Speræ temporis ea (bona) sibi appropriando.