« »
 
[]« 2 spira » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 558a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SPIRA2
2. SPIRA. Glossar. MS. Sangerm. num. 501. Ex Isidor. Origin. lib. 19. cap. 4. sect. 2. :
Spire, funes quibus in tempestatibus utuntur, quos nautici suo more curcubas vocant.
Bern. de Breydenbach Iter Jerosol. pag. 242 :
Ad recessum se parabant, levando anchoras, sursum trahendo barcas et scaphas, erigendo vela, solvendo et complicando Spiras, quæ omnia fiunt cum violentia, festinantia et continuis ac altis clamoribus.
Vide Spera 3. et Spiramen.